Umut ve hayal arasında ki keskin ince bir çizgideyim.
Hayallerim var içimde sakladığım, kimse ile paylaşamadığım. Paylaşamadım çünkü umudumu kaybetmekten korktum. Çünkü bazılarına göre, fazladan üzerimde taşıdıklarım vardı. taşımam ağır geliyordu. Nedenini bilmiyorum! Sorgulasam da anlamıyorum, Anlamak istemiyorum da zaten. Bende bundan dolayı sakladım duygularımı işte. Kırılmıştım bir kere. Toz pembe hayallerime siyah güneş gözlüklerimi takmak zorunda kaldım.
Sitemli olsam da içimde filizlenmeye hazır bir umudu her zaman taşıyorum. Biliyorum ki "Rahman" karanlığın en zifir anında çıkarıverir seni gündüze. Bir bakmışım ki alabildiğine renkler var önümde. Ki güneş her zAman doğudan doğmuyor mu? Topraktan filizler yeşerip mahsul vermiyor mu? Şüphem yok elbette. Ellerimi açıp kapattığım zaman gözlerimi pembe, mor, yeşil, mavi...renk renk dualarım var. Hiç şüphem yok ki bir gün gökkuşağım olacak.
insanın elinen geleni yapıp tevekkül etmesi kadar güzel bir hal yok. Eminim kalbimin içindeki tozlu sandıkta umut ettiğim hayallerim bir şekilde benim için gökkuşağı olacak eminim, inanıyorum. Sonuna kadar.
TUBA DURSUN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder